ກະຊວງສຶກສາທິການ ແລະ ກິລາ ຮ່ວມກັບລັດຖະບານອົດສະຕຣາລີ ໄດ້ສືບຕໍ່ການຮ່ວມມືເພື່ອກຳນົດການສອນແບບມີສ່ວມຮ່ວມ

ໃນລະຫວ່າງວັນທີ 10 ກຸມພາ – 7 ມີນາ 2025, ທີມງານຄົ້ນຄວ້າເກັບກຳຂໍ້ມູນ 32 ທ່ານ ຈາກກະຊວງສຶກສາທິການ ແລະ ກິລາ (ສສກ) ແລະ ວິທະຍາໄລຄູ 3 ແຫ່ງ (ຫຼວງນ້ຳທາ, ຄັງໄຂ ແລະ ສະຫວັນນະເຂດ) ຈະເດີນທາງໄປໂຮງຮຽນປະຖົມໃນ 30 ເມືອງເປົ້າໝາຍ ເພື່ອເກັບກຳຂໍ້ມູນການຮຽນການສອນປີທີ 2 ຂອງໄລຍະເວລາການຄົ້ນຄວ້າທັງໝົດ 3 ປີ.

ການສຶກສາຄົ້ນຄວ້າໄດ້ເລີ່ມຂຶ້ນໃນປີ 2024 ເຊິ່ງນຳພາໂດຍກົມສ້າງຄູ ໂດຍໄດ້ຮັບການສະໜັບສະໜູນຈາກລັດຖະບານອົດສະຕຣາລີ ຜ່ານແຜນງານການປັບປຸງຄຸນນະພາບ ແລະ ຂະຫຍາຍໂອກາດເຂົ້າຮຽນສຳລັບການສຶກສາຂັ້ນພື້ນຖານໃນ ສປປ ລາວ (ແຜນງານບີຄວາ). ຈຸດປະສົງເພື່ອກໍານົດການປະຕິບັດການສອນທີ່ມີຄຸນນະພາບ ນໍາໄປສູ່ການເພີ່ມຂຶ້ນຂອງການມີສ່ວນຮ່ວມຂອງນັກຮຽນ ແລະ ການປັບປຸງຜົນການຮຽນ. ການສຶກສາຈະຄົ້ນຫາຄວາມຜູກພັນຂອງນັກຮຽນ, ການມີສ່ວນຮ່ວມ, ແລະ ປັດໃຈທີ່ສົ່ງຜົນຕໍ່ຜົນການຮຽນຂອງນັກຮຽນ.

ທ່ານ ຮອງສາສະດາຈານ ນາງ ວົງເດືອນ ໂອໃສ, ວ່າການແທນຫົວໜ້າກົມສ້າງຄູ ໄດ້ກ່າວວ່າ: “ກົມສ້າງຄູໄດ້ແນະນຳການອອກແບບການສຶກສາແບບມີສ່ວນຮ່ວມ ແລະ ໃຫ້ທິດຊີ້ນໍາບັນດາເມືອງ ແລະ ວິທະຍາໄລຄູ ກ່ຽວກັບການຄັດເລືອກໂຮງຮຽນ, ວິທີສະໜັບສະໜູນທີມງານເກັບກຳຂໍ້ມູນໃນເວລາລົງພາກສະໜາມ ແລະ ວິທີການອຳນວຍຄວາມສະດວກໃນການສະທ້ອນຄືນ ແລະ ປຶກສາຫາລືກ່ຽວກັບຄວາມເຂົ້າໃຈເບື້ອງຕົ້ນຈາກຂໍ້ມູນ”.

ການສຶກສາຄົ້ນຄວ້າໄດ້ກວມເອົາ 30 ເມືອງເປົ້າໝາຍໃນ 7 ແຂວງຄື: ແຂວງຜົ້ງສາລີ, ຫຼວງນ້ຳທາ, ບໍ່ແກ້ວ, ຫົວພັນ, ຊຽງຂວາງ, ຄຳມ່ວນ ແລະ ສະຫວັນນະເຂດ. ໃນແຕ່ລະເມືອງ ຈະມີໂຮງຮຽນ 4 ແຫ່ງໄດ້ຖືກຄັດເລືອກໂດຍອີງໃສ່ປັດໃຈດ້ານຄວາມຫຼາກຫຼາຍ. ໃນນັ້ນລວມມີນັກຮຽນທີ່ບໍ່ເວົ້າພາສາລາວເປັນພາສາຫຼັກຢູ່ເຮືອນ, ນັກຮຽນພິການ ແລະ ນັກຮຽນທີ່ເຂົ້າຮຽນບໍ່ສະໝໍ່າສະເໝີ. ເງື່ອນໄຂເພີ່ມຕື່ມທີ່ນຳມາຄົ້ນຄ້ວາແມ່ນເພດຂອງຜູ້ອໍານວຍການ ແລະ ຄູ, ພ້ອມທັງປັດໃຈດ້ານທີ່ຕັ້ງພູມສັນຖານ, ການຈັດການສອນຫ້ອງຄວບ ແລະ ຖ້າວ່າໂຮງຮຽນກໍາລັງປະຕິບັດການສົ່ງເສີມການສອນບົດຮຽນຝຶກເວົ້າພາສາລາວ.

ການສຶກສາຄົ້ນຄວ້າຈະລວມມີການເກັບກໍາຂໍ້ມູນດ້ານຄຸນນະພາບ ແລະ ດ້ານປະລິມານໃນໄລຍະສາມປີ. ໃນເດືອນກຸມພາ ແລະ ເດືອນມີນາ ໃນແຕ່ລະປີ, ການຄົ້ນຄວ້າກໍລະນີສຶກສາດ້ານຄຸນນະພາບຈະດໍາເນີນຜ່ານການສໍາພາດນັກຮຽນ, ຜູ້ປົກຄອງ ແລະ ຄູ ໃນ 21 ໂຮງຮຽນເປົ້າໝາຍ. ​ໃນ​ເດືອນ​ເມສາ​ຂອງ​ແຕ່ລະ​ປີ, ການ​ທົດສອບລະດັບພາສາ​ລາວ​ຈະ​ດຳ​ເນີນ​ຢູ່​ໃນ 120 ​ໂຮງຮຽນ ​ແຕ່ ຂັ້ນ​ປ.1 ຫາ ​ປ.2 ​ແລະ​ ປ.3. ແຕ່ລະພາກຮຽນ, ຂໍ້ມູນການຕິດຕາມຈະເກັບກຳຈາກຄູ ແລະ ຜູ້ທີ່ໃຫ້ການຊ່ວຍເຫຼືອເຂົາເຈົ້າ ຜ່ານຊ່ອງທາງ ການສັງເກດການສອນໃນຫ້ອງຮຽນ.

ທ່ານ ນາງ ວາເນັດຊ້າ ເຮັກກາທີ້, ເລຂາເອກ, ສະຖານທູດອົດສະຕຣາລີ ປະຈຳ ສປປ ລາວ ໄດ້ກ່າວ​ວ່າ: “ລັດຖະບານອົດ​ສະ​ຕຣາ​ລີ ມຸ່ງ​ໝັ້ນ​ທີ່​ຈະສົ່ງເສີມການຮຽນແບບມີສ່ວນຮ່ວມ. ພວກເຮົາເຊື່ອວ່ານັກຮຽນທຸກຄົນຄວນເຂົ້າເຖິງການສຶກສາທີ່ມີຄຸນນະພາບ, ຕອບສະໜອງຄວາມຕ້ອງການທີ່ຫຼາກຫຼາຍຂອງເຂົາເຈົ້າໄດ້ຢ່າງມີປະສິດທິພາບ ໃນສະພາບແວດລ້ອມທີ່ເອື້ອອຳນວຍ, ຍອມຮັບ, ເຄົາລົບ ແລະ ສະໜັບສະໜູນເຂົາເຈົ້າ. ​ໃນ​ສະພາບ​ປະລະການຮຽນຂອງນັກຮຽນ​ໃນ​ປະຈຸ​ບັນ, ມັນ​ເປັນ​ສິ່ງ​ສຳຄັນ​ທີ່​ຈະ​ກຳນົດ​ທິດທາງການ​ປະຕິບັດ​ການ​ສອນ​ທີ່​ຕອບ​ສະໜອງ​ຄວາມ​ຕ້ອງການ​ຂອງ​ນັກຮຽນ​ໄດ້​ດີ​ທີ່​ສຸດ ​ແລະ ​ເສີມ​ຂະຫຍາຍ​ຄວາມ​ຮູ້ສຶກຜູກພັນ​ຂອງ​ເຂົາ​ເຈົ້າ​ຢູ່​ໂຮງຮຽນ”.

ການສຶກສາຄົ້ນຄວ້າການຮຽນການສອນແບບມີສ່ວນຮ່ວມ ແມ່ນນຳໃຊ້ວິທີການສະເພາະຄື ‘ຄວາມຮູ້ສຶກຜູກພັນ’ ໂດຍເນັ້ນໃສ່ປັດໃຈທາງດ້ານສັງຄົມ, ຈິດໃຈ ແລະ ສິ່ງແວດລ້ອມ ທີ່ມີອິດທິພົນຕໍ່ການຮຽນຂອງນັກຮຽນ. ການສຶກສາຄົ້ນຄວ້າຈະຕິດຕາມການປ່ຽນແປງຂອງຄະແນນການທົດສອບລະດັບພາສາລາວຂອງນັກຮຽນ ເພື່ອຊອກຫາວ່າການປັບປຸງປັດໃຈເຫຼົ່ານີ້ເຮັດໃຫ້ຜົນການຮຽນຂອງນັກຮຽນດີຂຶ້ນຫຼືບໍ່? ຄູສາມາດມີອິດທິພົນຫຼາຍຕໍ່ຊີວິດຂອງນັກຮຽນບໍ່?

ໃນລະຫວ່າງການຝຶກອົບຮົມການເກັບກຳຂໍ້ມູນໃນຕົ້ນເດືອນກຸມພາ, ວິຊາການຈາກ ສສກ ໄດ້ບອກເລົ່າກ່ຽວກັບປະສົບການສ່ວນຕົວຂອງເຂົາເຈົ້າເລື່ອງຄູຜູ້ທີ່ໄດ້ເຮັດໃຫ້ເຂົາເຈົ້າປະທັບໃຈມາແຕ່ຍັງນ້ອຍຕອນເປັນນັກຮຽນ. ເລື່ອງ​ລາວ​ຂອງ​ຄູຜູ້ທີ່ຕ້ອນຮັບນັກຮຽນດ້ວຍ​ຮອຍ​ຍິ້ມ, ເວົ້າແລ້ວນັກຮຽນຢາກຕັ້ງໃຈຟັງ ຫຼື​ ຄຳ​ເວົ້າ​ທີ່​ຊຸກ​ຍູ້​ໃຫ້​ນັກ​ຮຽນ​ເຮັດ​ຕາມ​ຄວາມ​ຝັນ. ວິຊາການຈາກ ສສກ ຫຼາຍທ່ານໄດ້ບອກເລົ່າເລື່ອງລາວຂອງຄູທີ່ເປັນແຮງບັນດານໃຈໃຫ້ເຂົາເຈົ້າເຮັດວຽກໃນຂະ ແໜງການສຶກສາ. ຄູທີ່ສ້າງແຮງບັນດານໃຈເຫຼົ່ານີ້ໄດ້ສ້າງຄວາມຮູ້ສຶກຜູກພັນ– ເປັນບ່ອນປ້ອງກັນໃຫ້ນັກຮຽນຮູ້ສຶກປອດໄພ, ມີຄວາມສາມັກຄີກັນໃນກຸ່ມ ແລະ ຮັບຮູ້ເຖິງຄວາມສໍາຄັນຂອງການປະກອບສ່ວນທີ່ເປັນເອກະລັກຂອງນັກຮຽນແຕ່ລະຄົນ.